Oprócz pierwotnych miejsc uprawy barszcz Sosnowskiego i Mantegazziego można spotkać w następujących siedliskach:
☞ pola uprawne i ich obrzeża
☞ łąki, pastwiska i rowy melioracyjne
☞ otoczenia szlaków komunikacyjnych (drogi, torowiska)
☞ nieużytki rolnicze
☞ brzegi cieków i zbiorników wodnych
☞ obrzeża i polany leśne
☞ zarośla wierzbowe, zagajniki brzozowe
☞ parki
☞ nielegalne wysypiska śmieci
☞ tereny zielone w miastach i aglomeracjach
☞ siedliska ruderalne.

Obecnie oba barszcze są zaliczane do zadomowionych gatunków inwazyjnych. Zasięg barszczu Mantegazziego jest regionalny, ale zajmuje on stopniowo nowe miejsca. Na przeważającym obszarze Polski dominują stanowiska o dużej liczbie i skupieniu osobników. Areał barszczu Sosnowskiego ma charakter krajowy – występuje na całym terytorium w formie rozległych łanów. W szybkim tempie zwiększa się liczba jego stanowisk. Obie odmiany łącznie występują we wszystkich województwach i prawie wszystkich powiatach, stale wzrasta również liczba zasiedlonych gmin.

Źródło: Wytyczne dotyczące zwalczania barszczu Sosnowskiego (Heracleum sosnowskyi) i barszczu Mantegazziego (Heracleum mantegazzianum) na terenie Polski